II

Jak nie myśleć o niej? O nas?
Zamknę się w bodźcoszczelnej klatce z dymu i na pare sekund chociaż łomot ustanie.

I

wieczór KAŻDY i poranek i południe niesie śmiercie małe
moje własne, tak mi bliskie, komórkowobiologiczne, ideowoeteryczne
zabijanie moich pragnień, katowanie moich nadziei.